Senin Yerine Şiiri - Kardelen Gül 2

Sana yazdım sabahın buz tutan soğukluğunda
Acısı içine saklanmış bu satırları
Bıçak kesiği yaralarımı hiç sarmadın
Ne el oldun nede benim oldun
İsmini yitirmiş kayıp bir şehirdin içimde
Coğrafyasını kaybetmiş adı haritadan silinmiş bir ilçe
Belki de söylenmesi zor olan o kelime
Sahi neydin sen kimdin bende
Ya ben ne oldum sende
Şimdi sana bu soruları soruyorsam
Hiç ait olamamışız birbirimize
Sen ben olmuş biz olamamışız bir karede

Sana yazdım katmerleşmiş gözyaşlarımla bu satırları
Hançer geçmez yüreğime vurduğun hançerden sonra
Ait olmak vardı bir şeye sıfatsız lugatsız sevmek vardı
Güvenmek vardı içimize şüphe düşmeden
Yağmura inat soğuğa inat sarılmak vardı yitik şehirde
Ama el ele ama göz göze olmak vardı
Omuz omuza verip sevmek vardı
Ne çok aciz kaldık bir birbirimize
Ne çok geç kaldık geleceğe
Hiç ait olamadık bir fotoğraf karesine
Sen sen oldun ben de ben
Biz olamadık anlamını yitirmiş devrik cümlelerde

Sana yazdım bu satırları nazende yüreğim taşımaz bu acıyı
İflah olmaz artık bu yürek
Ne gidebilir nede kalabilirim olduğun şehirde
Anlamını kaybetmiş anıların izinde kalakalır
Seninle yaşamaya çalışır anılarım
Apaksızca rüzgârın açtığı cama bakıp
Rüzgârın sürüklediği yapraklara dalarım
Bir bir canlanırsında içimde
Çaresiz hasta gibi bitkin düşerim
Bir rüzgâr gelip beni de savurur az önceki yaprak gibi
Ama yinede seni severek gider
Sensiz giremem topraklara
Seni severek ölmekse alın yazım
Toprak sarsın özleminle yanan bağrımı
Senin yerine