Senin yaşındayken... Şiiri - Kamber Tezik

Utanma. Saklama bakışlarını. Ben seni tanıyorum çocuk. Sen eşkali unutulmuş halksın. Sen çocukluğumsun. Sen karanlıklara gizlenmiş güneşsin. Umutsun. Yalan mı söylüyorum söylesene?
Hüznün içimi yakıyor. Durma öyle. Ben de sendenim. Senin yaşındayken gecelere sarılıp ağlamayı öğrendim. Gülmeyi bilmedim hiç. Yaramazlıklar yapamadım. Uçurtmalar uçurtup top koşturamadım. Benim hiç oyuncaklarım da olmadı biliyor musun. En çok da bisiklete binmeyi istedim. Bütün heveslerim senin yaşındayken öldü. Kimsesiz ve mutsuz büyüdüm. Ben çok utandım senin yaşındayken...
(Tütün kağıtlarına acı sardım) . İlk sigarayı senin yaşındayken içtim. Yoksul sofralarda isyan yudumladım. Ömrümün ilk hırsızlığını da senin yaşındayken yaptım (biraz öfke, biraz umut çaldım bir gerilladan) .
Şimdi oturmuş şiirini yazıyorum. Ama bir dağ başında kimsesiz canlılar içinde bir karıncayım. Küskünlüğüm var bu hayata çocuk. Bir yere gidersen söyle ben de geleyim.
Böyle yaşlı göründüğüme bakma. Pusu kurup zamana çocukluğumu geri aldım. Ben de sendenim. Bin yıllık bir yaramazlık taşıyorum içimde.