Senin ve Benim Şiiri - Hayati Tokadi

SENİN VE BENİM

SENİN köy dediğin, BENİM köyümdü.
Sen uzak bildin, bense hep yakın.
Kaybolduğumda sığındığım kıyımdı.
Bazen gözlediğim, bazen seyre kaldığım.

SENİN köy dediğin, BENİM köyümdü.
Sen çorak bildin, bense hep sulak.
Susuzluğumda uzandığım kuyumdu.
Bazen tasladığım, bazen içre daldığım.

SENİN köy dediğin, BENİM köyümdü.
Sen dert bildin, bense hep derman.
Hastalığımda şifalandığım balımdı.
Bazen aşladığım, bazen zehre çaldığım.

SENİN köy dediğin, BENİM köyümdü.
Sen boş bildin, bense hep hoş.
Gençliğimde delikanlı çağımdı.
Bazen koşladığım, bazen aşka saldığım.

SENİN köy dediğin, köyümdü BENİM.
Azizdi su gibi, ekmek gibi nimetti.
Karış karış gezdiğim bağları, ovaları,
Çocukluğumdan hatıra renkli bir siluetti.
Dağları zümrüt yeşili, altın sarısıydı yolları,
Kendi hakikatime yaptığım masum bir hicretti.
Sen köy bildin, Bense köyüm.
En büyük farktı aramızdaki bu kördüğüm;
SENİN ve BENİM…