Ne biçim bir aşk bu. Yüreğimde fırtınalar, bedenimde arzular, bitmeyecek bir sevda yolundayım sanki. Kış bitti. İlkbahar da bitti. Yaz da bitecek. Mevsimler gelip geçecek. Sen beni bitirdin ama, sevdalı gönlümde bitmeyi beceremedin. Sen benden bir türlü gidemedin. Bir yuva kurdun küçücük yüreğimde. Günleri, ayları, yılları sığdırdın. Özlem ateşinin içine attın ve gittin.
Gelişin muhteşem olur diye bekledim. Çok muhteşem oldu gerçekten. Her gelmediğin güne bir çizik attım. Sonunda baktım ki bütün duvarlar kara lekelerle dolmuş. Gönlüm gibi siyaha boyanmış. Tenim gibi sararıp solmuş. Tüm sabahlara esir olmuşum anlamadan.
Bir yanardağ içim. Her an patlamaya hazır ama senin haberin yok. Alev alev geceleri bedenimi saran ateşin. Özlem kuyusunun içinde kıvranıp duran yüreğim, senin eserin. Bu eserinle gurur duy herzaman. Çünkü seni bu kadar çok seven, bir başka kadın daha olmayacak hayatında.
Yıllar yaralı, günler ağlamaklı, vuslat ise mahşere kenetli. Sensizlik saklı sokaklarda. Işıklı caddelerde çaresizlik kol geziyor ve sevdam hüzünlerin içinde kahroluyor. Seni beklediğim günler gelmek bilmiyor. Yüreğimde ki aşk ise bir türlü bitmiyor.
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
