Senin Tenin Şiiri - Sümeyye Kama

Bu ten.
Tanıdık bir yerlerden.
Suya hasret toprakların,
Yağdığı zaman,
Yağmurun
Yere düşen ilk damlası gibi.
Öyle güzel,öyle naif.

Yağmurdan ıslanmış ve temizlenmiş
sokaklar gibi;
Yalnız ve özgür,
Kalabalık ve tutsak.

Ve tenin ki senin,
Sabah mahmuru gözler gibi,
Sabahın soğuk ve tatlı havası gibi,
Sabah gibi..

Anlatamam ki güzelliğini ben.
Özgür kuşlar anlatabilir ancak,
Mavi gökyüzü anlatabilir,
Bir fotoğrafçının en güzel fotoğrafı,
Ve de en güzel şiirler anlatabilir.

Sessiz ve soğuk gecelerden gelen bir
tarif bu.
Biraz hasret,biraz hüzün,biraz sevda kokar.
Gözler,uzun uzun yolları gözler,
Gün gece olur güneşi özler.
Dam duvarlarının üstünde bir kedi,
Sessiz sakin şehri gözler.

Tarif edilemez bir koku gelir bu geceden,
Senin mi? yoksa senin mi? bu koku.
Yağmur yemiş soğumuş omuzların,
Hasret kokar biraz,
biraz toprak kokar şimdi.

Düşüncelere daldığım vakit,
Unuttum bu yemek yemeyi,
Sıcak çayım soğudu kaldı,
Gözlerim uzaklarda takılı kaldı.
Aç değil karnım ,ruhum aç şimdi,
Bir özlem sarar bu çaresiz bedeni.

Tenin ise senin bir beyaz gül,
Koklarım! Koklarım onu doyana kadar şimdi...