Senin suskunluğun benim çığlıklarımdı.

Senin suskunluğun;
Durduramadığım kalbimin sesine bürülü
haykırışlarımın dökülüşüydü kelimelere.,

Çaresizliklerimdi,
Kabaran acılarım mideme oturan sancılarımla.

Kaçışlarımdı,
Uykusuzluklarım ya da derin varışlarım uykuya

Avazlarıydı.
Avuçlarıma sinen boşluğun.

Kahroluşlarıydı.
Beklediğim, umduğum
Sen de göremediğim, hissedemediğim özlemin..

Yitiklerimdi,
Nefes alışlarımın içinde.

Yaşlarımdı,
Kirpiklerimin dibine hücum eden seller gibi

Yokoluşumdu,
Göğsümü daraltan kapkara islerin içinde

İziydi,
Etime gömülen hissetmediğim tırnaklarımın kırmızısı

Kanamasıydı,
Kalbime çivi gibi çaktığın acı sözlerin
yaralarının her anına yayılan.

Yüreğimin çiçekleriydi.
Senin fark etmediğin beni günden güne solduran

Sayamadığım her şeydi,
Aklımın ucunda sinirlerimin içine işleyen.

senin suskunluğun benim çığlıklarımdı…

Hiç bilmediğin,
Kanımı donduran gözlerimdeki feri alan
Cehennemimdi
Senin suskunluğun.

Dinle ey! Sevgili!
Şimdi; benim suskunluğumu
Bulabilecek misin bende ki eski beni.
Bendeki beni
AŞK dolu BİZİ...
.

.