Senin Suçun Yok… (Şiirlerim)

Sevdayı kaybolmuş, yitik
Yıllara mı sayacağız güzelim?
Hayır,
Bence anısı yeter…
Yaşanmamış yılları
Çıkar aradan
Haydi, bir bir çıkar,
Sevdanın
Özüme verdiği
Olgunluk yeter…
Dilersen dönüp git
Dilersen yaşamadım say
Ya da gülüp geç
Bende bıraktığın yaralara
Acılara
Yıpranmışlığıma
Armağan say…
Olsun be güzelim
Sevdanla
İçime işlediğin
Nakış yeter…
Gönlümde bıraktığın
İzler yeter…
Nasılsa bir gün
Ölmeyecek miyiz?

Biz de
Toprağa girmeyecek miyiz?
Ve sonra,
Toprak olmayacak mıyız?
Olsun be güzelim
Oluversin istediğin
Acı ve özlem olsun
Aşkından bana kalan…
Kalan ömrümü
Onlarla yaşarım ben…
Mutlu haberin geldikçe
Ömrünce güldüğünü duydukça
Hele bir gün
Unuttuğunu da bilince,
Teselli olur yalnızlığıma…
Bilirim ki senin yaşamın
Senin dünyan benim gibi değil…
Olsun be güzelim olsun
Bu da bana yeter…
Bilirsin hep söyledim,
Amacım seni üzmek değil.
Sana zarar vermek,
Sana acı yaşatmak,
Boynunu büküp
Dünyanı karartmak,
Yaşamın ı zehretmek değil…
Onların tümünü
Ben çekerim…

Öylesine bir sevda,
Benim sana sunduğum…
Bilsen de bilmesen de
Sevsen de, sevmesen de
Alay edip kahkahalarla
Ardımdan,
Gülsen de, gülmesen de…
İşte benim aşkım
İşte sonsuz sevdam
İşte sana sunduğum bu…
Elinin tersi ile
Geri çevirdiğin
Dudak büktüğün
Gülüp geçtiğin sevdam…

27.04. 2008

Senin Suçun Yok…

Suçun yok senin güzelim
Zor biriyim ben…
Umutlarının kanadına takılıp
Gönül fedaisi bir yürekle
Duygularımın ardında koşup
Sevdamın esiri olmuşum
Suçun yok senin güzelim.
Suçun yok…
İnan ki hiç suçun yok.
Ben, zor bir adamım…
Çok acılar gördüm senden önce,
Bir umutla sana yöneldim,
Sevgimin mabedi yapacaktım aşkımı
Ve ömrümün kalan kısmını
O aşk mabedinde,
Aşkımla dolduracaktım.
Seninle yaşayacaktım,
Olmadı be güzelim, olmadı…
Bir yerde yanlış yaptım,
Hesabım tutmadı,
Sevda hanem zarar gördü.
Aşk mabedim depremde yıkıldı…
Gönül evim acılarla tutuştu,
Yanıp kül oldu…
İşte bu feryadım ondan,
Bu ateşli sözler ondan,
Şimdi her gördüğüm
Ören yerlerinde,
O taş duvar harabelerde,
Sana olan sevdamı saklıyorum…
Her taş şeklinde,
Her taş oyuğunda,
Kemerlerin kıvrımlı yerlerine,
Sütunların düz çizgilerine,
En ücra yerindeki girinti, çıkıntılarına
Sanki bir sembol gibi,
Aristotales’in şifreli bir
Cebir formülü gibi,
Senin adını,
Sana olan senin sevdanı,
Sana olan senin aşkını,
Gizliyorum.
Sakladığım her formülün
Sembol işaretinde,
Bir ömrün sevdası uyuyor artık…
Dilersen var git,
Git o gizemli yerleri,
Tek tek incele araştır,
Okumaya çalış, anla…
Mutlaka çözersin,
Çözebilirsin eminim bundan.
Çünkü o, oradaki gizemler
Senin de sevdan…
Belki de,
Umursamadığın aşkına adanmış,
Ömrünün taa kendisi…
Sana baştan söyledim,
Söyledim sana güzelim.
Zor biriyim ben…
Sen kendini suçlama,
Gönüle feda edilmiş bir yürekle,
Kanadına takılıp umudumun,
Kapılmışım o yolun esrarına
Esiri olmuşum sevdamın…
Bir kez daha söylüyorum,
Suçun yok senin güzelim.
Suçun yok…
İnan,
İnan ki hiç suçun yok.
Zor bir adamım ben…
Tüm suç benim.
Seni sevmenin,
Sana âşık olmanın,
Sevda türküleri yazmanın
Aşkına tutku ile bağlanmanın,
Tek suçlusu,
Ama tek suçlusu benim…
İnan güzelim,
Senin bir suçun yok,
Asıl suçlu benim,
Zor bir adamım,
Onun için suçluyum…