Senin Suçun Hainlerden Büyüktür

Unutmak ne mümkün belleri büken
İhânetin öttürdüğü sipsi’ni
Düşman için hav, hav eden it iken
Derviş, sofi tanıtmıştı hem, dîni

Yalnız hainlermi suçlu sanırsın?
Öyle zannedersen hep aldanırsın
Kelâmı kadimi atar, tanırsın
Bidâyetten dağıttılar bendini

Düşmanı etmişiz başımıza taç
O semirce biz kıvranmışız aç
Cendereye girmiş boynunda kıskaç
Şeytan bile anlamadı fendini

Hâinlerden büyük suçun vatandaş
Devşirme, kıripto; hep dedin gardaş
Ermeni, rum, yonan ettin mihenk taş
İlâh ettin dünkü etek öpeni

Yunan demek temizlenmiş demektir
Yunmayan kâfir büyüklemektir
Temize şefkâtle gülümsemektir
Sen ettin düşmana paspas sen, seni

Yaratan sanmayın kuluna kızar
O İmhâl ettikçe, şımarır azar
Âllâh onun yapacağını yazar
Ataşa iştiyâk duymuştur teni

Yetmedi ki yahudiye taptığın
Mü’minken kendine tağut yaptığın
Şer’i Şerîf ekseninden saptığın
Açık, seçik dandinisin dandini

Üç kıt’ayı senden alıp giden kim?
Seni sana kanlı düşman eden kim?
Söyle bana baban nerde, deden kim?
Yeter artık söyletmeyin siz beni

Telavive heykelini yapıyor
Yâhudiler gece gündüz tapıyor
Mü’minin İSLÂM’la bağı kopuyor
Kopmuş zaten bunlar değil ki yeni

Rahmânür Rahime dönmesini bil
Tağuta tapanlar müslüman değil
Günâha istiğfar etmeğe eğil
Vedûd’dur Settar’ı künfekân ğâni

İSLÂMİ: hakîkat rahında yürür
Turna katarlanır itlerse ürür
İhânet edenler leşini sürür
Hain; ele verdi kendi, kendini