Senin Sonbaharın Şiiri - Muhammed Yusuf ...

Gel sevgilim tut elimden
Çıkalım kimsenin ayak basmadığı dağlara
Haykıralım, dökelim içimizdeki çakıl taşlarını
Gökten inen bir melek gibi
Okşasın dağın yamaçlarını bembeyaz kar
Ardından bir çığ düşsün üzüntülerimizin üstüne
Kaplasın yerini sevinç gözyaşları
Mutluluk şarkıları çalsın şelaleler
Papatyalar, sümbüller koklasın bu kez bizi
Tut elimden
Gidelim kimsenin gitmediği diyarlara
Girelim kimsenin girmediği denizlere
Sen maviliğinde kaybol ben gözlerinde
Küçük bir gemiyle yelken açalım ufuklara
Umutlara tutunalım
Gökyüzüne sarılalım
Uykusuzluk zehrini üzerimizden atıp
Derin bir uykuya dalalım
Gel sevgilim
Kurumuş bir çam ağacının
Yeşeren minik bir dalı bu söylediklerim
Hayal işte benimkisi
Ne fırtınalar geçirdim oysaki
Yalnız senin sonbaharın döktü yapraklarımı
Bir tek sensizlik kaçırdı uykularımı
Bak senin için topladım
Bütün hayal kırıklıklarımı
Gel sevgilim tut elimden
Sebep ol gökyüzüme
Doğ sevgilim her günümden
Bir güneş gibi üzerime