Senin Soluduğun Havayı Solumak

gözlerine baksam
ışıl ışıl ışılayan ışıklar yanar
her zaman
dudaklarına dokunsam
bir kelebek konar gibi
yumuşacık
yeter günboyu tadı

sabahın köründe
uyku yok gözlerimde
oysa geçte yattım
kabayeli soludum
karanlığı çektim içime
öylece yattım
er kalktım yine de

yağmursuz dinmiş geceden
kıpırtı yok dağın karları erimiş
görünüyor kara yerleri
beslediğim boşuna
umutlarla birlikte
geçen yıllardan kalan bir mutluluk
senin soluduğun havayı solumak