alacalı bir güneş batar
gömülür kendi kızılına
akşam ah tadındadır
vurulduk diyor bir dost
inanmak göğsümüzde yorgun bir yara
ite puşta baş eğmemiş
bir sevdanın
karanfil gibi açan
yarasını taşıyoruz sırtımızda
kinsiz olmuyor dedin ya bana
kinsiz ve ölümsüz
varsın olmasın
ama sen yine de uzaklara gitme
o gülüşünde boy verecek baharı
bizden esirgeme
zaferi müjdeleyen ulaklar geldiğinde
ogülüşünde boy verecek sevincimiz
söyler misin
o müşfik çocuğa ne oldu böyle
o küçük yüreğine bunca kini nasıl sığdırabildi
neden bu kadar çoğaldı
bu vızıldayan yalanlar
nasıl istilâ etti
okulları
kahveleri
ayinleri
neden kimse kimseyi ağırlamaz oldu merhametinde
söyler misin
bu sonsuz baharda
neden hep yanlızlık açıyor çiçeklerimiz
söyler misin
neden kıstı sesini
dostlarla bir ağızdan söylediğimiz
o türküler
nasıl düştü
sıkı sıkıya
sıkılı yumruklarımızın arasından
senin o sıcak yüzüne taşıdığımız tebessümler
Kayıt Tarihi : 24.12.2006 18:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!