sevgi ağır ağır ölüme mahkum edilmişken
yine de içimi ısıtan bebek gülümsemesiydi yaşamak.
kör yanınla kıydığın can bilmem affeder mi seni;
bilmiyordun sevdiğim
kör yanın demem kendini affetmeni istememdi.
iki adım arası boşlukta kararlar verip,
yine iki adım arası boşlukta yüreğimden vuruldum.
sadece aynada görebiliyorsan seni;
gecenin karanlığı
günün aydınlığı neyi değiştirir;
kapama kör gözlerini.
biliyor musun...
sevgi ağır ağır ölüme mahkum edildi.
tanıklık edenler
serseri mayın gibiydiler;
sen de yanlarındaydın üstelik.
şahit olmak istemeyen birileri
kocaman dünyalarında yapayalnız
kapalı kaldı dört duvar arasında
kimsenin anlayamayacağı özgürlükleriyle.
sen şimdi sızla dur yapayalnız yüreğinle
bilmiyorsun
bu ne ilk,
ne de hiç beklenmeyendi,
bilmiyorsun;
veda çoktan edilmişti.
Kayıt Tarihi : 3.9.2010 20:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!