... Ve
Sen hiç sevdiklerinin sesini duymadan yaşamak ne demek bilirmisin.
Yüreğin susuzluktan kurumuş çöl gibi oldumu senin.
Annen mi !? Baban mı!? Kardeşlerin mi!? Ablan mı!? Kayın Baban mı!? Deden mi!? Yengen mi!?
Daha kaçını sayayım seslerini duymayalı yıllar geçti gitti.!
Ellerini tutmadan seslerini duymadan,
Kokularını hissetmeden yaşamak ne demek bilirmisin sen
Gurbet ellerden gidip kaç kez soğuk mermere sarıldın ki ;
sen?
Tırnaklarınla kazıdınmı sevdiklerinin topraklarını,
Binlerce kez kor halinde ateşler yandımı yüreğinde,
Alev alev kor kor közü sönmeyen bir yürek serzenişin oldumu!
Gözünün önünde toprağın içine gömülmüş sevdiklerini sıydırdınmı
Nefesin kesilirken yüreğine,
En güzel kıyafetlerin içinde olmana rağmen yüreğin buz tuttumu senin.
Etrafında kalabalık başsağlığı, dileyenler
sıktımı boğum boğum boğazını, nefesiz bırakarak.
Her ölüm acısında sen onlarla kaç kez paramparça öldün söylesene,
Bu kadar sevdiklerin öldümü senin!
Gurbet ellerden dağları aşarak gittinmi
Sevdiklerinin acısıyla canından canını aldılarmı senin!?
Kara gecelerin oldumu hiç aydınlanmayan.
Sevdiklerinin anıları ile aymayan Gece"ye
Kadere isyan etmemek için yüreğinin yanan ateşinin küllerinde boğulduğun oldumu hiç
Hıçkırıkların içinde kaç düğüm oldu boğazın
aymayan şafaklarda senin!?
Çığlığımı duyan varmıydı acaba,
Bayramlarım Babasız.. Annesiz..
Kardeşsiz... Bacısız.. geçerken.
Söyle bana söyle
Senin her zaman bir yanın eksik yarım kaldımı?
Sen Anneler gününde Bayram gününde, yaşamın her gününde her gün öldünmü...
Hiç bahar inmeyen yüreğin oldumu senin.
Sevdiklerinin ellerini Kokularını hissetmeden sarıp sarmayalamadan,
yaşamak ne demek bilirmisin sen
Acılarla ağıtlarların çığlık çığlığa sönmeyen ateşinle ölüp ölüp dirilmek ne demek bilirmisin.
Kadere isyan ettmeden yaşamına devam ettin mi?!
Hiç pes etmeden
Rabbine şükrederek ölümün tek gerçek olduğunu bilerek.
Kaç yürek yangını yaşadın
kaç sevdiğinin yüreğini,
Toprağa verdin isyan etmeden
Öldünmü her gün yaşadığın sürece,
Korku filmi izler gibi,
Acılarla...
Gömdünmü sevdiklerini yüreğine
Dönüşü olmayan derbeder ayrılıkların acısıyla...
Kadere inancından isyansız, isyansız,
Kapanmayan yaralarınla
ölümün sabrını içerek
Acıyı acı acı tadarak dünyada,
Rabbinden şükür sabır isteyerek.
Sevdiklerine Duanın kabulünü
Diledinmi sen hiç!?
17.04.2021
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 17.4.2021 22:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölüm dünyada tek gerçek Yaşamayan anlamaz bu acıyı! Sevdiklerimi düşündüğüm zaman kalbime bıçaklar saplanır..!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!