Senin Sevdan Çok Özel Yüreğimde

.................................Aşkıma..................

Bu yürek var olduğundan beri,
Neleri sevmedi, nelere heyecanlanmadı ki.
İlk önce anne baba sevgisiyle doldu.
Ve bu sevgiyle, sevmeyi öğrendi bu yürek.
...........Kardeşlerini, dostlarını sevdi.
...........Çiçekleri, kuşları, doğayı sevdi.
...........Öğretmenlerini sevdi, anne ve babasını sever gibi.
...........Ve arkadaş, arkadaş sevgisini tattı bu yürek.
...........Sevdi bu yürek, sevdiği kadar da sevildi.

Ve seni gördü bu yürek aşkım, sarsıldı.
Bir yaprak gibi sarardı.
Bir kor gibi yandı.
Bir kelebek gibi yerinde duramadı.
Hele sen; 'Sevgilim' dedikçe, çıldırdı bu yürek.
...........Sevildiği anlayınca,
...........Artık, iki kişilik çarpıyordu bu yürek.
...........Senin için ölüm ölüm ölüyordu.
...........Senin eline bir diken batsa,
...........Elinden önce kanıyordu bu yürek.

Ve bundan otuziki yıl önce aşkım,
Sen 'Evet' deyince sevdasına,
Senin yüreğini, ölümüne kucakladı bu yürek.
Öyle sevdi, öyle sevdi ki senin yüreğini,
İçindeki diğer sevgilerin kıskanmasına aldırmadı.
Ve; Kitaplardaki sevginin anlamını değiştirdi bu yürek.
..........Bir girdin bu yüreğe aşkım, pir girdin.
..........Artık seninle geziyor, seninle uyuyor, seninle yaşıyor bu yürek.
..........Sen ne yaptın benim yüreğime aşkım,
..........Bu yürek, beni bile eskisi gibi sevmiyor.

Çoçukları oldu bu yüreğin, hemde iki tane,
Biraz daha olgunlaşmıştı artık, baba yüreği olmuştu.
Hemen onlarada özel yerler ayırdı,
Ama senin yerin aşkım, çok çok özeldi.
..........Bu yürek, inan ki aşkım bildiğini okuyor.
..........Hele sana, hiç ama hiç toz kondurmuyor.
..........Yeter artık yoruldun deyince, bana küsüyor,
..........Anladım ki aşkım,
..........Yıllar geçse bile, hala bu yürek,
..........Seni çok, ama çok seviyor.

Kemal KÜÇÜKTEKİN
17.02.2008
KARAMAN