Senin Sevdan Cehenneme Kaçmış

Yeni bir varoluş sevmek...Emek emek törpülemek tüm bilinenleri.
Kendisine kalsa insan sınırsız,ama birlikte sevmek sınırlı.Çembere eklenen her insanda daha da sınırlı.Mantık bu yüzden özel de kalmayı seçiyor anlaşıldı.Örneklem büyüdükçe paylaşımlar azalıyor.Yüzdeleri sabitliyemiyor beyin,dağılımın başladığı her yer,bitişin başlangıcı.
Birşeylere başlamanın sıkıntısını,bitişler çoğaldıkça anlıyor insan.Başarının özünü başlangıçlarda buluyor ruhum.Kaybedilen zaferlerin anlamsız güzelliği, kazanılacak zaferlere olan hırsımı arttırıyor.
Ne için, nereye kadar bilinmezliğine verilecek tek cevap..Erkeğini sev. Delice sev.Sen soruları değil, sorular seni kavalasın.
Hayal kurmadan bir hiç insan.Hep güzel hayaller süslüyor yüreğimi.Yitirilen zaman düşünülmeden, koşuyor yürek arzulara.
Ey kahpe kader neden kuytularda beklersin hep beni? Hayallerimi kıskanışın niye, neden beni sana zincirlemek isteyişin ve sana her defasında karşı koyuşum? Beklenen sen değilsin anla artık, özlenene bırak yaşayışımı.Dostun da senin gibi kahpe.Bıraksın erkeğimin yakasını.
Ah kader, senin terazinin ayarı kaçmış, bırakta ağırlığımızca yaşayalım.Çalma gönülden, çalma sevdadan...Senin sevdan cehenneme
kaçmış.

C.Burcu Karakaya
Antalaya
30/05/2004