Senin Sevda Dediğin Şiiri - Serkan Uçar

Sen, gönül bahçesinden, alıp götürdün aşkı,
Şu nefsime sığmadı, senin sevda dediğin.
Sonra bir uçurumdan, salıp, yitirdin aşkı,
Bir mevsime sığmadı, senin sevda dediğin.

Oysaki ne tutkundum, senin çiçek bağına,
Akasya gözlerine, karanfil dudağına,
Zambak kirpiklerine, menekşe yanağına.
Bir mevsime sığmadı, senin sevda dediğin.

Deli bir tutku idi, benim sana duyduğum,
Kaç gece oldu bilmem, sabaha dek saydığım,
Kaç Azrail koynunda, uyumaktan caydığım.
Bir mevsime sığmadı, senin sevda dediğin.

Şimdi saatlerimi, hasrete kuruyorum,
Beni yaktığın yerde öylece duruyorum,
Gecenin en demine, acıyı seriyorum.
Bir mevsime sığmadı, senin sevda dediğin.

Artık eskisi gibi tebessüm etmiyorum,
Hayalinin peşine takılıp gitmiyorum,
Her ne olursa olsun fikrimden atmıyorum,
Bir mevsime sığmadı, senin sevda dediğin.