Senin sesin huzur veriyor bana
Gülüşün, ömrüme ömür katıyor
Gözlerin aklımdan hiç çıkmıyor
Tek tesellim oluyor, fotoğrafların
Şimdi mutsuzluğun en son noktasında
Bilinmeyen bir yolculuğun kapısındayım
Aşkın, sanki dört mevsimdi şu kalbimde
Her gidişinde, papatya gibiydim koptum
Seninle gezmeyi, dolaşmayı, bakışmayı
Hatta kavga etmeyi bile değişemem ki
Yak yüreğimi, istersen kır kalbimi ama
Yeter ki gidiyorum deme, gitme yanımdan
Ömrüm bitecek sonunda, farkındayım
Son kez de olsa görebilsem dünya gözüyle
Hasretten yanan ben, dilimde hep sensin sen
Kime anlatsam seni, dediler böyle sevilir mi
Kayıt Tarihi : 9.10.2018 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Toz](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/09/senin-sesin-huzur-veriyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!