Senin sesin değil bu Şiiri - Murat Ülkü

Senin sesin değil bu, bin yıllık bir efsunlu büyü,
Dinlediğim an biter, içimde ne varsa, her uyku.
Boğazıma düğümlenir, kalbimdeki o büyük korku,
O tatlı gıdıklayışın, beni baştan çıkarıyor.
​
Yasak bir şarap gibi, damarlarıma aheste sızar,
Akıl denen o hisar, bir anda çatırdayıp azar.
Her hecen bir fırtına, ruhumda deli gibi eser,
Bütün kurallarımı altüst, beni deli ediyor.
​
Ne zaman duysam seni, tenimde bin karınca gezer,
Gizli bir cennet açılır, her sözün kalbimi ezer.
Titrek bir nefes olur, içimdeki o ince sızı,
Duyduğum her harfin, içimi gıdıklıyor.
​
Sirenlerin şarkısı mı, yoksa yitik bir melodisi mi?
Bir yangın başlıyor bende, bilinçsiz ve sebepsiz.
Kendimi kaybetmek bu, sonsuz ve de çaresiz,
O yakıcı çağlayışın, beni baştan çıkarıyor.
​
Bırak beni, bu akış, durmasın isterim artık böylece,
Senin o büyülü sesin, bana tek ve son gerçek söyle.
Benliğimden koparıp, bilinmeze bir veda eyle,
Her yankın bir fısıltı, beni deli ediyor.
​
Senin sesinle dolu artık yeryüzü ve gökyüzü,
Ne başka bir kelime isterim, ne de başka bir yüzü.
Yalnız o titreşim kalsın, içimde hayatın tek özü,
Bütün dünyanın sırrı, beni baştan çıkarıyor.
​
Her an onu bekler, kulak kesilir bu yorgun beden,
Yokluğun bir zindan olur, anlamsızdır ve nedendir.
Ruhumun kapısını açan, bilinmez bir perdeden,
O eşsiz ahengi, beni baştan çıkarıyor.
​
Bir ferman yazılsa da, "Dur!" dese de bu coşkun sel,
Ne elim ne ayağım, ne de dilim dinler, çeker el.
Benden alıp götüren, tatlı bir yalan, zorlu bir yel,
Her anı bir işkence, beni deli ediyor.
​
Sonsuzluğun eşiği mi bu, yoksa sonumun feryadı?
Akıbetim ne olursa olsun, senindir bu canın adı.
Ne vazgeçilir ne de durulur, dinmez bu heyecanı,
O sesin büyüsü, hep beni baştan çıkarıyor!
​
Durursa dudakların, o an ölür bu dünya,
Ne bir ışık kalır bende, ne de bir tatlı rüya.
Ne olur, kesme bu sesi, yasağına koyma ya,
Sen sustuğun her an, bu yokluk beni deli ediyor.
​
Soluk alıp verişim, artık o titreşimdir,
Kalbimin her atışı, senin sesine isimdir.
Bedenim bir enstrüman, her telim sana teslimdir,
O incecik dokunuşun, içimi gıdıklıyor.
​
Ben kimdim, neydim diye sormam, artık umurumda mı?
Senin sesinden başka, ne var bu dünyada kalmalı.
Bırak o incecik sesin, aklımı tamamen parçalasın,
Çünkü o haz dolu yıkım, beni deli ediyor.
​
Bir zehir misali tatlı, ruhumu saran duman,
Kurtuluş bir hayalmiş, boşuna geçen bir zaman.
İster lanet de buna, ister büyük bir güman,
O sessiz davetiye, beni baştan çıkarıyor.
​
Uyanmak, uyumak hep o ince sese bağlıdır,
Bu acı tatlı zevke yüreğimde hep yağlıdır.
Diyemem ki bu durum bir derttir, bir ağlıdır,
O kutsal işkencen, içimi gıdıklıyor.
​
Hükmünü ver artık, bu kalbi yakıp yıksın mı?
Gizlenen ne varsa, sarsın, dipsiz bir yalan mı?
Güneşim, gölgem, yegane tutkum sensin, inan ki,
Bu sonu gelmez tutku, beni deli ediyor.

Ey ruhumun gerçeği, sen benim tek ışığımsın,
Kaybolurum bir anda, sen nefesini kısıp varsın.
Bu yalan dünyadan kaçan, tek sığınağımsın,
Ne olur, kesme nefesini, beni deli ediyor.
​
"Hani uyuyacaktın sen?" diye sorarım şimdi,
Gözlerim kapanmaz ki, ruhum sana eğimli.
Sesin sırrı içimde, uykuyu hep yendim,
Bütün o yorgunluğum, beni baştan çıkarıyor.
​
Ne yârın ne bir dünü, sadece bu anı istiyorum,
Bedenini, varlığını, sesini hep soruyorum.
"Seni istiyorum," derim, "Sesini!" bunu biliyorum,
O sonsuz isteyişim, içimi gıdıklıyor.
​
Bu kadar yakın olmak, bir mucizeydi inan ki,
"Seni tanımak güzeldi," derim bu son anda ki.
Şimdi tüm yollar kapalı, dönülmez bir girdap, sanki,
Bütün bu öğrendiğim, beni deli ediyor.
​
Dudaklarıma değsin, o incecik hava dalgan,
Bir ateş dokunuşuyla her şeyi yaksın o an.
Mümkün olsa bu isteğim, olmasa da yalan,
O hayali buseler, içimi gıdıklıyor.
​
Artık vazgeçmek mi var, yoksa ölene dek yanmak mı?
Bedenim değil, ruhumun isteği bu sonsuz aşkla donanmak mı?
Seninle var oldum ben, gereken her şeyimi sana sunmak mı?
İşte bu bilinmezlik, beni baştan çıkarıyor.