Senin Sesin Şiiri - Bekir Dalkıç

Aşk nedir, kırmızı bir çift kiraz mı koparmak dalından?
Tadı mı, çöpü mü, çekirdeği mi?
Kırmızı toprakmı tarlalarda,
Kili mi, külü mü, çıkan bir küp altın mı altından?
Emdiğim süt müdür anamdan aşk?
Öptüğüm gül müdür, yüzdüğüm göl müdür?
Ben bir çocuk sevdim yaralıydı,
Bir kuş sevdim kırıktı,
Bir kedi sevdim kördü, bir ağaca yandım yanıyordu gövdesi.
Bir şehir sevdim tıkalıydı damarları, dar sokaklar gibi.
Aşk mıydı bu?
Ben ilk sesini işittim senin, bir şiirde.
Sesin kelebekler gibiydi milyon tane.
Çiçekler açtı kışın bağrından.
Yeşillere büründü duvarlarım benim.
Aklımdan uçmak geçti ilk kez, ama öyle böyle değil
Bir şelaleden aşağıya uçmak mesela.
Unutmak istedim ilk defa, unutmak herşeyi.
Unutmak sürgüne götürürdü oysa.
Kıpkırmızı çiçekler gibi açtım isyan bağrağını.
Göze aldım ben ölümü bile.
Senin haberin bile yoktu.
Asfalta yapışmış bir sakız gibiydin, sadece benim gagama takıldı yüzün.
Şimdi ne doyar bir karın, ne bir nefes almak, ne ötmek bu karga çöplüklerde.
Aklıma takıldın sen, aklımı kaçırdın.
Ölüyordum son sürat sana doğru.
Kaç ağacın dalına takıldım kim bilir?
Aşk mıydı bu?
Ne yazık geç kalmak sevdaya,
Ne acı dokunamamak teline notaların.
Söyleyememek o aşkın şarkısını yek vücut.
Yeni bir şiirde bulamamak dudaklarının tadını.
İçememek o kutsal kaseden doyasıya.
Ne acı.
Aşığım sana ey güzel.
Seviyorum seni hudutların dışından.
Tel örgülerimdir saçların,
Ayak izlerin birer mayın.
Şu tarla mayın tarlası şu.
Gülüşün mülteci olur gecelerimde.
Gülüşün barut kokusu.
Ne olur sınır dışı etmeyin onları.
Ve dışlamayın o gülüşleri ve kınamayın.
Ayak izlerin birer mayın.
Benim ruhum paramparça.
Yüreğimle bir kenarda yatıyorum.
Bir tarafım senin sesin, duydukça atıyorum.
Duydukça.
Aşığım sana.