Senin sensizliginde Şiiri - Kenan Guney

Sahildeyim.
Cocuk ve marti civiltilari icine
Esmer benizli bir midyecinin kalin sesi karisiyor:
'Taze midyelirim vaaarrr!' diyen.
Seninle yasadigim hayallerimden,
İrkiliyorum birden.
Bagirip,uyandirmasaydin kalbimi,diyorum icimden.
Sensizligin yuzume carptigi dunyaya...

Aglayan bir cocukta kendimi goruyorum:
Gozleri yasli ve şiş,
Ustu basi kirlenmis,
Saci basi dagilmis,
Karni acikmis,
Oyuncagini kaybetmis,
Arada anlamsizca etrafa bakislar atan,
Sonra tekrar kisa kisa aglayan,
İcini cekmekten kendini alamayan
Kucuk bir cocukta.
Rengarenk balonlara dikiyor bakislarini bazen,
Yaslar icinde parlayan gozler.
Kisa bir zamandan sonra tekrar hickirik,
Tekrar aglama.
Deniz, kum, gunes ne umurunda.
Tek bir istegi var galiba,
Kaybettigi oyuncagi o da.
Bu yasta her seyden daha kiymetli oluyor oyuncagi kucuk insana:
Yasadigi oyun dunyasinda tek varligi.

Meger ayni duyguyu bir kez daha hissedermis insan.
Cok sonra anladim bu tilsimi.
Uyurken birlikte, uynirken birlikte,
ayni kahvaltida ve yemekte,
gunun her saatinde,
Aklinin her kösesinde,
Berarber oldugu hayat arkadasinin yoklugunda
Dunya oyununu, yalniz oynamaya basladiginda,
Bir kez daha oyuncagini yitirmis cocuk oluyormus insan.
Simdilerde cocuklarin oyuncak sayisi epey fazla olabiliyor ama
Benim cocuklugumda her cocugun bir oyuncagi olurdu
Ve hayatinin en kiymetlisi o olurdu
Uzerinden gecse de cok uzun zaman
Tek oyuncak,anilarda unutulmayan.
Bugun ayni duyguyu seninle yasiyorum
Senin sensizliginde