Senin Şehrinin Yağmurunda Islanıyorum

Maskeli şiirler yazıyor...
Her gün ayrı bir maske takıyorum...
Yüzüm gülüyor... sesim sahte kahkahalara karışıyor...
İçim viran... içim kan-revan...
Nedense bu maskeler, hiç huzura kavuşmuyor...
Bir gün hasret...bir gün özlem...en çokta gurbetle buluşuyor...
Gurbetle buluşup yürek denen şehre akıyor...
O şehir senin ey sevgili...en sevgili...
Şehrim dertli... şehrim gezgin... şehrim divane bir seyyah...
İşte huzurunda... işte dergâhında tüm sözlerim...tüm şiirlerim...

İşte geldim... işte kapısız şehrinin huzurundayım...
Bedenimle değil...ruhumla geldim... kalbimle geldim...
Günah şehrim, artık senin günahkar şehrinde...
Gezerim... dolanırım... çaresizim... kimsesizim...
Gönlüm bulanır... yüzüm utanır... alnım secdeye kapanır ...kıblesiz, Bismillahsız...
Dilim duasız...dilimde yalan bir aşkın hecesi... şehrin zifiri karanlık , şehrinde sanki kıyamet gecesi...

Şehrin riyakâr... şehrin davetkâr...
Ben sana aldanmış... sona yaklaşmış bir ihtiyar... Ruhum isyankâr...
İsyankâr bir şarkı çalıyor şehrinde...
Yüreğim eşlik ediyor her makama...
Yüreğimin,yüreğine söylediği tüm şarkılar segâhlı...
Sözleri derinden iç çekişli ve eyvahlı...
Şehrim senin günahkar şehrinle nikahlı...
Yüreğim ...şehrinin yağmurunda ıslanıyor...
Yüreğim ...senin şehrinin güneşinde ısınıyor...
Yüreğim ...şehrinin gözlerinde kapanacak... Senin şehrinin dizlerinde uyuyacak...
Belki de son maskesiyle ölüm uykusuna dalacak...
İşte o an şehrinde kıyamet kopacak...
Şehrim... şehrinde hayata veda edecek...