Senin Şehrin Şiiri - Özlem Saba

Benim şehrime yağmurlar yağardı.
Kaldırımlardan duyulurdu acem çığlıklar.
Benim şehrimde hüzünlü insanlar da vardı.
Eski bir şehrin, ıssız steplerinde söylenirdi yanık türküler.
Çığlık çığlığa dövünürdü rüzgâr.
Biz dans ederdik çırılçıplak…

Üşürdük yalnızlıktan, sarılırdık sımsıkı…

İncelip uzayan yollara bakardım sonra.
Dalar giderdi gözlerim.
Her yol sana çıkardı…

Sorardım ara ara kendime.
Sahi, nasıldı senin şehrinin sokakları?
Hiç yürüyememiştik uzun uzun,
Konuşamamıştık.
Kahverengi ağaç gövdesine benzeyen gözlerinde,
Kaç sincap sevişirdi eskiden.
Ve toprak kokusunu anımsatırdı saçların.
Ellerin boya kokardı.
Unutmadım, unutamadım hala...

Hepsinden çektim içime bu sabah,
Yumdum gözlerimi, katre katre tenini.

Bir huzur, bir huzur aldı beni içine.
Bir uyku, bir uyku aktı gözlerimden,
Sanki asırlar geçti.

Sen bilmezdin…

Senin şehrinden her sabah,
Güneşi sürüklerdim ellerimle.
Isıtırdım donmuş yüreğimi.
Sen bilmezdin.

Ama ben seni bilirdim seni.
Çünkü hep benimleydin...