Senin saçların ne kadar da siyahtı...

senin saçların ne kadar da siyahtı
ay'ın yüzünü gizlediği gece gibi...
savurduğunda onları rüzgar
sen kokardı her nefesim
yüzünü mahsun ve dingin gördüğüm nadirdi
hep hırçın herşeye hazırlıklı hep sertti bakışların
çoğu zaman çatıktı kaşların
gözlerin kocaman...meraklı...ama içini yansıtırdı
ellerin küçük ve geceyi aydınlatacak kadar beyaz
tenin ay ışığı vurmuş gibi akisli
gülüşün tertemiz bir suyun akışkanlığı
sözlerin kazınırdı aklıma kanun gibi
koşulsuz kabullenirdim her istediğini
senin birde yalnızlığın vardı hep sahiplendiğin
bir onu çıkartamadın hayatından
herkes tek tek kurtuldu da sen kurtulamadın ondan
senin saçların ne kadar da siyahtı...
senin deyiminle 'kaderin' gibi

03.04.06
pazartesi
01:31