Senin Renklerin Ve Gökkuşağım...

bir gece, yakaladım en kuytusunda karanlığın
ve ben o karanlıkta bir inatla denedim,
güneşin ve yağmurun olmadığı bir yerde
gökkuşağını yakalamayı

biraz sarı vardı görünürde,
bardağımda damla damla.

ardından beyaz olmaması gerektiği kadar,
senin tenin kadar sade.

birazdan gelecek kırmızı,
şarap kanımda olduğu kadar
ve sen yok olduğunda
olmadığın kadar kızıl.

her biri varken ulu orta
birde kendimi koydum ortaya
biraz uğraştım
hiç uğraşmadığım kadar,

gökkuşağını karanlıkta yaratmaya...

bişeyler çıktı ortaya,
çok geçti belkide...
daha erken renkleri yakalamaya.

düşünmek gerekli bu kez
ve son bir kez,
gökkuşağı altında altın aramaya.

doğduğun yerden
doğduğum yere kadar,
uzanmasını beklemeye
daha zamanım var.

yağmuru ve güneşi bir arada,
gece beklemeye
ne aklım yeter ne gücüm.

biliyorum imkansız
senin adın yazılı gökkuşağını,
yıldızlara anlatmak.
ve biliyorum,
sen imkansız kalmalısın,
renkli hayatın varken, benim siyah beyaz kanımda...