Senin Pusulan Annelik Şiiri - Alper Eğrikar

Ah bu modern.
Ah bu modern şehrin içinden,
Geçip gidiyorum.
Sanki hiç doğmamış gibi.
Arkasına sığındığım onca şey var.
Arkasına sığındığım.
Modern şehrin.
Işıkları.
Ve arabalar.
Saçım, sakalım.
Dudağımdaki yara.
Bakışın.
Kalp deviren bakışın.
Üstündeki beyaz hırka.
Elin, saçın.
Gözlerin.
İçime mıhlanmış hasretin.
Ben hep koşup,
Yetişmek için belalara.
Bu modern şehrin ortasında.
Bir kelime dahi yok.
İsmine karşılık.
Bir kelime dahi.
Pusulanın yönünde.
Sorun var demek ki.
Anlaşamıyoruz hiç.
Pusulanın peşinde,
Çaresizce aldığım her soluk.
Senin pusulan annelik.
Senin pusulan.
Hep bir çocuk.