Senin özlemin Şiiri - Ali Aslandağ

uzaklarda bir şehir yokluğunun karanlığında
yüzün yansıyor sokaklara ışıklar her yandığında
sensizlik ölüm buzuldan dahada soğuk
sıcak olan bir gözyaşım yıdızların altında

hüzünle köşe kapmaca oynuyor özlem
ellerim arasında hasretinle şu dertli başım
değil mutluluktan kale sensiz hiçbirşey istemem
teselli etmiyor ne dostum nede arkadaşım

gözlerine konyayı dudaklarına karamanı verseler
istemem kendimi taştan taşa çalarım
ardıma makam önüme bitmez servet serseler
bedelin olsa esaretten boynuma zincir sararım

bir rüzgar çıksa şu susuz çölde
meltemler uçursa eşsiz kokunu
mecal kalmazdı şükürden dilde
ne heves bu nede gönül oyunu

nasılsa duyacaktın birgün bir şekilde
yazıyorum bak senden başka herkesin bildiğini
hep ayrı kalacağız kavuşamayacağız belkide
anlatıyorum yinede bak seni nasıl sevdiğimi