Senin Olsun Evlat Şiiri - Abbas Paksoy

Neyleyim ki, parayı pulu.
Ben de oldum, kulların kulu.
Gidemez olmuşum, düz yolu.
Düz yollar, senin olsun evlat.

Altıma serseler, yün halı,
Döşenmiş, sanki karaçalı.
Yiyemez oldum, yağı, balı,
Has ballar, senin olsun evlat.

Bırakmadı, çirkinin şer’i.
Güzellerdi, gönlümün yeri.
Nasip olmadı, bana biri.
Bal diller, senin olsun evlat.

Hayran kaldım, hep özellere.
Ben de, sarıldım gazellere.
Hiç doyulur mu? Güzellere.
Toy beller, senin olsun evlat.

Yaşadın der isen, yaşadım.
Ölüme gittim, adım adım.
Paksoy’um; Olmadı, hiç tadım.
Al güller, senin olsun evlat.