Sustuklarıma sakladım seni,sana durdu gün yine.Doğan güneş,gelen gece,meteor yağmurlarımsın.Sen en son yazdıklarımsın hatta yazamadıklarım.Sana ithaf ediyorum kainatı,bağışlıyorum kendimi varlığının her hücresine.
Şimdi tutukluyor beni gözlerin,isteyerek prangalara veriyorum ellerimi.Bana gelişini düşlüyorum hayal sağanaklarımda ve dizlerine oturuyorum çocuk saflığında.Yağmurlarında yıkanıyorum çırılçıplak duygularımla ve damla damla sana karışıyorum.
Uykularımı bölüyor yokluğunun azabı.Kabusum oluyor en azgın zebaniler.Geceme doğmuş aylarımı çalıyor azrail,semalarım boş kalıyor.Ağrı dağı ateşinde yüreğim,ve dağlar kadar yüksek sevdalar besliyorum içimde.Hayaline bile doyamıyorum bitkin düşüyor gözlerim.
Ne olurdu, mabedinde bana da yer olsaydı.Tütsü yanığı kokuların tılsımına sarsaydın bedenimi.Aşkın kuytularına çekseydin elimden tutarak,usulca.Ben huzurumla sarsaydım seni.Ayaklarına sererek gülden dudaklarımı bir tapınma huşusu ile senin olsaydım..
Kayıt Tarihi : 12.6.2008 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!