Senin Olmamak Korkusu

O pamuk gibi ellerine bir gün dokunsam,
Benim olur dünyalar yerinden sarsılarak...
Gecenin huzurunda ayla birlikte olsam,
Şu kopardığımız yıldızlarla sarsılmasak...
Seni severken…

Gündüzlerin güneş ışığına mutlak tanık,
Farkında olmadan kaderine mi küstürdün?
Tadıyla tuzuyla her günün karma karışık,
Heyecanların yanında merhameti üzdün...
Seni gözlerken…

Ölüler şehrinden getirsen bir kötü haber,
Titretmesi tutar, canlıya ses veren sesin...
Seni hatırlatan hatıraları hapseder,
Helal olan uykularımı harama çevirdin...
Senle özlerken…

Yüzünde açan gülücüğün resmine bakma,
İçimde acımak dürtüsünün tacı elem...
Sende kümeleşen zehri yarama akıtma,
Hiç zevk vermeyen keder tadında sitem...
Sana bağlıyken…

Senin olmamak korkusu kopartsa yaşamdan,
Karanlığa düşen gibi nereye giderim...
Yarı hayatını çalarım tatsız zamandan,
Zamana dur diyemem ama seni beklerim...
Sensiz olurken…