Senin methin Şiiri - Zafer Nuhoğlu

Seni metheylemek neyime benim,
Sen Tanrı Dağının mağrur sisisin.
Viyanadan Orta Asyaya kadar,
Sen Turan elinin aşk perisisin...

Gözde uzak ülkü gönülde yatan,
Hüriyet aşkımı zincire vuran,
Kılıcı kalkanı defneye soran,
Sen minarelerin güvercinisin...

Sen Tuna boyunca yemyeşil yonca,
Sen bülbül otağı kırmızı gonca,
Sen hep ağlatırsın kendin gülünce,
Sen deli gönlümün zır delisisin...

Sen bir kızılelma ülkü yolunda,
Sen demir kelepçe iki kolumda,
Sen günahsız melek başım ucunda
Sen gökte ayyıldız bayrakta kansın...

Sen yüce dağların tertemiz karı,
Sen iki gözümde yaş damlasısın...
Sen Atsız'a adaş bir bozkurt yari,
Sen can içinde can yarı tanrımsın...

Sen hergün dünyamda kıble rüzgarı
Sen bahara düşman insafsız kışsın...
Sen topraktan kaçan inatçı darı
Sen seraba giden çölde bir izsin...

Sen cana susamış zalim bir hançer,
Sen beden değil de ruh düşmanısın..
Sen içli Asena kabrimde siper,
Sen hayalde baki tatlı anısın...