Senin Masalın Şiiri - Ayla Korkanç

Hayat yolculuğuna çıkalım güvendiğin bir gemiyle.
Kendini seyret, uzaktan.
Rüzgar gibi esip geçtin ne yaşadığını unuttun.
Arayışlar bitmek bilmedi.
Çeşit çeşit insan girdi hayatına,
neler yaşadın onlarla, neler kattılar sana.
Sadece senden gidenleri hatırladın.
Koyun gibi itaat ettin,
kurda teslim, kuşa rezil oldun sıkça.
Tozlu sokaklarda, rüzgarın savurduğu
susuz kalmış yalnız papatyaya döndün.
Düştün, üstüne bastılar.
Ezildiğin anda hayatının fos dayanağıyla tanıştın.
Hak etmediği değerlerle donattın.
O küçüldükçe sen görünmez oldun.
Kendini kar fırtınasında bıraktın.
Çığ yaklaştı, gördün uzaklaşmadın.
O nerede?
Onu bulduğun yerde.
Herkes geldiği yere geri döner.
Aynaya bak, görüntün eskidi, sözün çok değişti.
Tufana kapıldın, ne fırtınalar atlattın.
Ne ektin, ne biçtin karşılığı yok, hesapta.
Kimin eline ne geçti, bilinmez.
Mutluluk, beyaz yelkenli gemiye konmuş kuş,
kimsenin olamaz.
Kendine şans ver gemiden inmeden.
Bir varmış bir yokmuşsun, hayal gibi.
Puf!
Her şey uçup gitti, senin masalında burada bitti.