Senin Kalbin Taştan Mı Şiiri - Fahri Bulut

SENİN KALBİN TAŞTAN MI
Kalbi kalbe vurarak, namus sözleri verdik,
Dudaklar kilitlendi, anda murada erdik.
Sözünde durmazlardı, hem kınadık, hem yerdik,
Benim kalbim etten de, senin kalbin taştan mı?
Benim sözüm namusta, senin sözün boştan mı?

Bundan böyle sevdiğim, senin adın en güzel,
Kokun burnumdan gitmez, sevdan gönlümde özel,
Arkama baktığımda, gölgen peşimde gezer,
Benim kalbim etten de, senin kalbin tunçtan mı?
Benim sözüm namusta, senin sözün hiçten mi?

Aşkı ölümsüz yapan, çok vefalı sözlerdir,
Sonradan pişman olup, utanacak yüzlerdir,
Sevileni sevdiren, iki ela gözlerdir,
Benim kalbim etten de, senin kalbin taştan mı?
Benim sözüm namusta, senin sözün boştan mı?

Seher vakti uyandım, baktım ki boş sol yanım,
Tarifsiz acılarla, yandı küllendi canım,
O gün, bu gün akmıyor, damarda dondu kanım,
Benim kalbim etten de, senin kalbin taştan mı?
Benim sözüm namusta, senin sözün hiçten mi?

Umutlarım yittikçe, hayalim sükut etti,
Yollara baka baka, ömrüm tükendi, bitti,
Gecelerim cehennem, uyku gözümde tüttü,
Benim kalbim etten de, senin kalbin taştan mı?
Benim sözüm namusta, senin sözün boşta mı?

Rızazade, gizlim yok kalbim sana yabancı,
Elli yıldır dinmiyor, sol yanımda ki sancı,
Bir gün yolun düşecek, ondandır oldum hancı,
Benim kalbim etten de, senin kalbin taştan mı?
Benim sözüm namusta, senin sözün hiçten mi?
02.12.2020
Fahri Bulut Rızazade