Geceyi koynuma alıp
Gözlerimi yumduğum da
Senin ıtırın dolar
Odamın her bir yanına
Uzun yolculuklara dalıyorum
Yastığım ıslanır gözyaşlarımla
Serin gölgelerin hışırtısı çarpar yüreğime
Hülyalarım da seni kovalarım..
Rüzgarların ağladığını hissediyorum
Mektuplarını göz yaşlarımla yıkamak istiyorum
Sular yanmaya başlar içim de ki alev ile...
Yanan sular hüzün damıtıyor biliyorum...
Çürüyen otlarda bile senin ıtırını ararken
Özlem pınarlarından akan suları içiyorum.
Oyalı mendillerde senin yüzünü görüyorum
Bitmeyen zifiri karanlıklar da yolumu yitiriyorum..
Sürgün olduğum bu şehirde
Çoğu zaman adımı unutuyorum.
Avunduğum tek bir şey var!
Geceyi koynuma aldığım da
Senin ıtırınla kayboluyorum.....
sürgün şehir melankolisi 27/ekim/2009
Necla Arpa GülaçarKayıt Tarihi : 15.10.2012 23:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necla Arpa Gülaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/15/senin-itirin-kokun.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)