Senin İçin Gidemedim...

Senin için düğümledim hayatımı
Doğduğun an durmuştu zaman
Bir özgürlük umudu vardı belki
Senin için geride kaldı
Özgürlük de ölüm de...
Senin için gidemedim
Çıktığım yoldan dönemedim
Hani anlarmış gibi bakışların var ya!
Şimdilerde de minnettar sarılışların
Korkma her gidişimde artık...
Senin için sevdim yaşamı
Seni yaratan hayatımı
Hatırladığım sözlerimi
Ve son tövbelerimi...
Senin için göremedim yolun sonunu
Bir kez daha yarım bırakamadım
Gitmelerimi...
Senin için konuşamadım
Doğrularımı...
Anlatamadım sevdiğimi
Ve uzaklardaki umudumu...
Senin için bozdum yeminimi
Ağladığım sondu dönüş yolunda
Şimdilerde sen büyüyorsun
Ve yorgunluğum da! ..
Senin için gülüyorum
Her doğan güne
Ardından kararan geceye
Benim için kayan yıldızlara
Ve günahın beyazına rağmen...
Senin için unutmadım hayallerimi
Seçilmiş rüyalarımı
İçe vuran dünyalarımı
Senin için savaşıyorum kendimle
Senin için bir arada
İnsanlarımla
Ve şeytanlarımla
Ve kapkara sevdalarımla
Senin için
Unutacağını bile bile...

Bülent Özdemir