Ben senin o gözlerini anlatsam anlatamam,
Kelime dar gelir, hisler sığmaz zamana.
Bir denizin mavisi mi, yoksa gökyüzü mü?
Her bakışında kaybolur ruhum bir masala.
Ellerin var ya, dokunmasa bile hissedilen,
Bir sıcaklık, bir yuva, her şeye rağmen.
Sesin, rüzgar gibi okşar içimi usulca,
Sanki her hecesinde saklı bir evren.
Gülüşün... Ah, gülüşün! Bir baharın ilk günü,
Buzları eritip hayatı baştan çizer.
Ben senin o gözlerini anlatsam anlatamam,
Çünkü onlar anlatılmaz, yalnızca sevilir.
Sen yürürken yollar susar, rüzgar durur,
Gözlerin değdiği yerde ışık kavuşur.
Karanlık, senle anlamını yitirir ansızın,
Bir yıldız doğar her adımında içimden bir iz bırakır.
Düşlerimde seni çizerim her gece yeniden,
Bir sonsuzluğun resmidir o; ne eksik ne fazla.
Harflerle dokunurum hayaline usulca,
Her hecesi kalbimde yankılanır sabaha.
Ben senin varlığında huzuru bulurum,
Bir nefesin yettiği yerde sonsuzluğu kurarım.
Her kelimen bir şarkıdır, gönlümde yankılanan,
Ben senin o gözlerini anlatsam anlatamam.
Dünya dönsün, zaman aksın, mevsimler geçsin,
Yıldızlar düşsün, geceler sonsuzluk seçsin.
Ama bil ki, her ne olursa olsun bu âlemde,
Seninle tamamdır, bu hikaye bende.
Kayıt Tarihi : 2.12.2024 18:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!