Senin İçin Ağlıyorum Şiiri - Cahit Pehlivan

Bir yanımda yanan mum,
Bir yanımda kaybolan umudum.
Tam karşımada sevgilimin hayalini koydum.
Bende onların arasında oturdum.
Ağlıyorum arkadaşım, ağlıyorum.

Gözlerimde yaşlar hiç dinmiyor.
O eski mektupları bir bir açıyor,
Hece hece, kelime kelime okuyor,
Sonrada doyasıya ağlıyorum. Arkadaşım,
O eski mektuplar doyasıya ağlatıyor.

Efkarım dağılmıyor, resmini alıyorum.
Ellerimin arasında okşayıp seviyorum.
O kadar çok sevmişim ki bilmiyordum.
Onun resmini, inanırmısın bilmiyorum.
Benim olan gözyaşlarımdan dahi esirgiyorum.

Baktıkça resimlere, geçmişi anıyorum.
Onunla yaşadığım o tatlı günleri anımsıyorum.
Onun verdiği mutluluk dolu mektupları alışım,
Buket buket güller uzatışım,
Masum, günahsız çınar ağacına,
Kahrolası isimlerimizi kazışımı görüyorum.

Karşıyaka’dan gelip, gemiden inişimizi,
Kordon boyunda, kol kola gezişimizi,
Daha bitmeyen binlerce mazimizi,
Andıkça ağlıyorum. Arkadaşım,

Gece, gündüz onun aşkının esiriyim.
Belki birgün, belki tekrar yarın bana,
Dönecektir diye, hep onu beklerim.
Bir şey tutmaz oldu artık ellerim.
Yanımda yanan ve durmadan eriyen,
Mum misali, ben de durmadan erimekteyim.

Bir yanımda duran ümitlerim.
Faydasız gördüler beni, onlarda terk edecekler,
Sevgilim gibi, şimdi uzaklara gidecekler.
Ben yapayalnız ortada kalacağım.
Sönmüş bu kalbimin, baharını bekleyeceğim.

Dinmeyen bu yaşlarımla bir ömür boyu,
Daima ağlayacağım. Sevgilim senin için,
Biliyorum. Senin için akan yaşlarım dinmeyecek,
Biliyorum. O ellerin bir gün olsun yaşlarımı silmeyecek,
Biliyorum. Hepsi boş, fakat ben hiç susmayacağım
Mahşere kadar, hep senin için ağlayacağım.

İZMİR