Senin İçin Şiiri - Ayhan Fera

Bir dokunuşun yeterdi oysa,
Alevler altındaki
Bu bedene.
Perde perde taşınırdı
İsyankar yanım.
Küfrüm
Issız caddelerde
Yağmur damlalarının
Islak dokunuşlarına bıraktı kendini.
Sen sebebim olurcasına
Aynama yansırdın her sabah.
Ve ben
Senle olmak istercesine
Pencerene düşerdim.
Sonrada
Kendime bir ayrılık edercesine
Issız köşelerde
Yalnız başıma bir ömür
Hayattan ölümü arardım.
Ve yağmur sonralarındaki
Toprak kokuları gibi,
Talihim de çabucak ayrılırdı
Gönül yazgılarımdan.
O vakit ben
Hasretinden vurgun yemişçesine
Dolanırdım bir başıma.
Bir sigara yakıp
Dumanında kaybolurdum.
Aynı şarkıyı dinleyip
Aynı gurbete sürgün verirdim seni.

Bir zamanlar
Dünya sandığım
Ana ocağım çoktan
Pembe hayallerin gölgesinde
Solup gitti.
Bir tek
Anne kokusu sinmiş
Yeşil nakışlı kazağım kaldı
Eski günlerden bana yadigar.

Oysa o da yavaş yavaş
Alkolün mahpus arkadaşlığına
Esir düşmeye başladı.
Kim bilir belki de
Tüm unutulanlar gibi,
Benim de sonum
Kaldırım taşlarının
Soğuk üveyliğinde bitecek.

Bazen yıldızsız gecelerde
Gözlerin gelirdi aklıma.
Gözlerin…
Gözlerin ayazda kalmış
Bir ceylan ürkekliğinde bakıyordu.
Solmuş eylülünde Ankara’nın
Yaprakların sonu gibi,
Hazin oldu sonumuz.
Sen sığınmak için bir gece
Vakti geldiğinde
Bu limandan
Habersiz mektuplarla ayrılırken.
Bu kenti sırf senin için bekliyordum.
Kimi zaman
Gelip limana
Giden gemilere el sallıyordum,
Senin için.