Senin İçin Şiiri - Aybala Şahinoğlu

Bir şehir düşün, sokaklarında adımların yankılanıyor
Ben o yankıyı dinlemekten geceyi unutuyorum
Gecenin içinde, şehrin bir köşesinde
Bir pencere var, ışığı sönmeyen
Orada seni bekleyen bir kalp var, habersiz
Ve ben nefes almayı unutuyorum
Senin için ölüyorum, görmüyorsun.

Bir mevsim düşün, rüzgârı saçlarını okşuyor
Ben o rüzgârı ellerimde tutmaya çalışıyorum
Ama rüzgâr seninle esiyor, seninle gülüyor
Ve ben ellerimi boşlukta sıkıyorum
İçimde koca bir bahar çiçek açıyor, sensiz
Ve ben koklamaya korkuyorum
Senin için ölüyorum, duymuyorsun.

Bir sokak lambası düşün, sabaha kadar yanıyor
Ben o lambanın ışığında hayaline sarılıyorum
Gölgelerimizi yan yana çiziyorum kaldırıma
Ama sen hep biraz uzağımda duruyorsun
Ellerimi uzatsam, ellerin ateş olur
Yaksın istiyorum, yeter ki dokunayım
Ama sen rüzgâr olup savruluyorsun
Senin için ölüyorum, anlamıyorsun.

Bir yağmur düşün, camlarıma vuruyor
Ben her damlada adını fısıldıyorum
Gözlerim uzaklara dalıyor, dönersin diye
Adını dudaklarımdan söküp alsın diye rüzgâr
Ama rüzgâr da senin gibi hoyrat
Gelip geçtiği yeri üşütüyor, beni benden götürüyor
Ve ben gitgide sönüyorum
Senin için ölüyorum, ölüyorum, gelmiyorsun.

Bir şarkı düşün, en sevdiğin melodiyi çalıyor
Ben o melodinin her notasına seni yazıyorum
Gözlerimi kapıyorum, yanımda sandığım bir hayal
Sonra şarkı bitiyor, sessizlik çöküyor
Kendi kalp atışlarımdan başka ses yok
Ve ben o sessizlikte kayboluyorum
Senin için ölüyorum, görmüyorsun.

Bir yıldız düşün, gecenin en parlak ışığı
Ben o yıldızın kaymasını bekliyorum
Bir dilek tutacağım, bir mucize olacak belki
Ama yıldızlar da tıpkı senin gibi uzak
Ve ben uzaklara bakmaktan yoruluyorum
Senin için ölüyorum, duymuyorsun.

Bir masal düşün, sonunda kavuşan iki âşık
Ben bu masalı her gece baştan yazıyorum
Sen hep bana dönüyorsun, ben hep seni buluyorum
Ama sabah oluyor, uyanıyorum
Ve yine sensiz bir dünya karşılıyor beni
Oysa ben bu dünyayı seninle sevmiştim
Şimdi nefes almak bile eksik, kırık, yarım
Senin için ölüyorum, anlamıyorsun.

Bir adım düşün, bana doğru atılan
Ben o adımı beklemekten koca bir ömrü tükettim
Gelmeyeceğini bile bile yollara baktım
Belki bir gün dönersin diye kapımı açık tuttum
Ama rüzgâr içeri doldu, soğuk içime işledi
Ve ben, kendi yangınımda üşüdüm
Senin için ölüyorum, ölüyorum, gelmiyorsun.