İnceden bir yağmur yağıyordu.
Yürüyordum.
Yüreğim ıslaktı.
Üşüyordum,
İliklerime kadar ürperiyordum.
Yüreğim çıplaktı.
Geceydi.
Korkuyordum.
Karanlıktı,
Yalnızlıktı, ıssızlıktı.
Ağlıyordum.
Gözlerim ıslaktı.
Özlüyordum
Ankara'yı, İstanbul'u, Ordu'yu.
Uzaktı.
Hepsi benden çok uzaktı.
En çok da ben
Uzaktım kendimden.
Yabancıydım.
Buralarda yeniydim.
Alışmak zordu,
Zaman alıyordu.
Geceyken, gündüzken
Ve her seferinde
Aklımda bambaşka şeyler vardı.
Buralar değil ama,
Belki oralar,
Belki ailem,
Belki dostlar,
Belki sen...
Bilmiyordum.
Anlamak zordu.
Emin olmak,
Kesin hüküm vermek
Oldukça zordu.
Bekliyordum.
Bitmesini, bu çilenin.
Sahi, bunca çile,
Bütün bu çaba ne için?
Kim için?
Biliyorum;
Sevdiklerim için.
En çok da
Beni sevmiyor olsan da
Senin için...
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 17:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!