Zaman puslu
Ben kusurlu
Gözlerin berrak
Sözlerin hala dupduru.
Ben uzağına düşmüşüm
Gecenin al yanağında üşümüşüm
Bu hayatı ekmek gibi
Kırıntılara bölmüşüm
Sensizliği yüreğime
Hücrelerle örmüşüm.
Dünya çok kirli
Gözlerim perdeli
Senin hürmetine
Alıyoruz bu nefesi.
Gelgeçlere aldanmışım
Verilen emaneti benim sanmışım
Gerçek diye gölgelere kanmışım
Her sırtımı sıvazlayana
Dost diye sarılmışım.
Günahım katran gibi
Sıkar, daraltır içimi
Senin şefaatin olmasa
Girilmez cennete ebedi.
Onca yükün altında ezilmişim
Dünya zehirini bal diye içmişim
Sabahın ilk ışıklarıyla
Uçurumun kenarına gelmişim
Nefsin tuzağıyla irkilmişim
Tam umutların bittiği bir anda
Mübarek isminle dirilmişim.
Kayıt Tarihi : 21.12.2012 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!