Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

“ Benim öldü ama !”

Kaldın mı ortada, böyle çaresiz
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?
Dolaştın mı yollarda, öyle kimsesiz
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

En ufak derdine, sahip çıkanlar
Huzurla gönlüne, dolup akanlar
Küçükken kollayıp, sana bakanlar
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

Hem öksüzüm hem de, yetimim şimdi
Dünyanın dertleri, sırtıma bindi
Sanmayın gözümün, yaşları dindi
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

Kapanmaz yaradır, her gün kanayan
Arkandan onlardır, sana ağlayan
Hayata umuda, kalbi bağlayan
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

Ömrümce koldular, kanattılar hep
Gönlümde bin huzur, yarattılar hep
Varlığını her an, arattılar hep
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

Kaybettin mi onları, sen de peş peşe
Ruhunda kaybolup, bitti mi neşe
Düştün mü birden, böyle ateşe
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

Anlatsam derdimi, o kadar çok ki
Çileye şu gönlüm, inanın tok ki
Böyle bir hayatın, anlamı yok ki
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?

Sanmayın kalbimi, ben yaz ederim
Üşütür gönlümü, ayaz ederim
Rabbimden sabırlar, niyaz ederim
Senin hiç Annen, Baban öldü mü ?