Senin Gözlerin Yeter… Şiiri - Enes Alımcı

SENİN GÖZLERİN YETER… Hayat zordu insanlar bir kere daha yormuştu Biraz dertleştik çok doluydu Gözlerinden yaşlar yağmur gibi boşalıyordu Omzuna dokundum ağlama dedim sustu Senin gözlerin yeter dedim güldü ve yutkundu Başladı anlatmaya durmuyor nefes almıyordu Dost bildikleri, sırrını verdikleri canını çok yakmış sırtından vurmuştu Kime güveneceğini bilememiş tek başına kalmış korkuyordu Canım dedikleri üç kuruşa kişiliklerini satmış hayret ediyordu Gözleri yine doldu tekrar ağlayacaktı dur dedim durdu Senin gözlerin yeter dedim güldü ve yutkundu Ankara sıkıyormuş uzaklara gitmek istiyordu Şimdi bana soruyordu “Sıkıldım artık ne oluyor neden insanlar bozuldu Sevgiler bile para karşılığı satılır oldu ne kadar sevgi o kadar para nedir bu” Şoktaydı kararsızdı çaresizdi isyan ediyordu Çok dolmuş sinirden ağlıyordu Senin gözlerin yeter dedim güldü ve yutkundu Gençti güzeldi gözleri ise masmaviydi bir meleği andırıyordu Gülmek ona yakışıyor ama bir türlü gülemiyordu Karşısına hep kaypaklar çıkmış iyisi denk gelmemiş buna üzülüyordu Sevmek sevilmek hakkıydı ama bulamıyordu Etrafı hep sahtekarlarla çevrilmiş kurtulamıyordu Senin gözlerin yeter dedim güldü ve yutkundu Takma her şey çok güzel olacak sabret dedim kafasını sallayarak olur diyordu Elini tuttum titriyordu Sakin ol Allah hep seninle dedim tiremesi durdu Elimi sıkıca tuttu Gözlerime baktı başaracağım dedi ve artık gülüyordu Teşekkür etti ve evin yolunu tuttu NOKTA enesalımcı