Senin Göğüne Muhtaç Geldim Şiiri - Esra ...

Nerede ses işitmeye duvarlar,
Gözler gibi odalar dolar sesliliğine...
Toprak kokmaya yorgun düşüyor,
Seslerin birbirine karıştığı bu dünyada...
Şehrin ışıklarını soldururken sarılığın,
Taze, küçük ve sımsıcak sesler yayılır...
Yalnızlık ne acı bir duygu bunca güzel duygu varken,
Bu acıya bir de bazen sensizliğin eklenir,
Daha da yakar geride bırakırken verdiği tat,
Toprak bile söndüremez olur...
Ağzını yakan yemekler ne kadar lezzetli ise
Gönlünü yoran hayatta o kadar acı verir.
Hem öyle bir acı ki: ekmek yemekle geçmez, üflemekle sönmez...
İnsanların bedeninde çocukluktan sonra en çok iki yer ağrır ve zaten en çok ta onlar çalışır , öyle ki yorulur.
Onlar: kalp ve boğaz.
Bazen düğüm bazense sıkışık bir hâl alır.
Fakat şimdi en çok senin göğüne ihtiyacım var,
Senin kalbinde yer edinmeye,
Senin boğazında serince akmaya.
Sana sarılmalı ki tüm acılarım dinebilsin,
Sen ancak din beni...
Ellerim üşüdükçe gelir miyim aklına seninde?..
Hissediyorum ki kalbin hep sımsıcak,
Kış hiç uğramıyor gibi sana,
Çünkü seni düşününce ısınıyor kalbim...
Bir kalbi düşününce bir el nasıl ısınıyorsa ,
Öyle ısıtıyor kalbin, sesin...
Kitaplarca seni yazmak istiyorum,
Belki sevgin daha da yakın kalır bana...
Toprağa su sızdıran sevgilinin 'Cân' ı
Belli ki usta bir toprak onarımcısısın .
Kurumuş, çatlamış toprağın üstüne bastıkça adımların: yeni yeşil ruhlar biter...
Yeni olan ne varsa sen gibi temiz,
Senin gibi ışıkların sesi,
Her gülüşte senin de gülüşün çatlamış dudaklarıma pınar oluverir,
Öylece yolunu bulana dek aka durur...
Sevgili, zamana meydan can mısın?
Söyle canlar diriltmeye ömür uzatmaya nefsin olsun göğsüme nefes...