Yoktum, hatta yoktunuz hiçbiriniz!
Ağladım ardından sürdüm hep iz
İnsanlar dedim bir hata idi
Rüya görmüşüm meğer, bir kabus yani
Arkandan ağlayan sütunlara ne demeli
Ne söylemeli ağzım ki seni geri döndürmeli
Sütunlar yıkılmasın da ne yapsın
Uzaktır şehrin ama sen içimde yaşarsın
Bir sütün gibi, yaprak gibi düşen ruhumun gölgesi
Yara içinde yaradır özlemim; hilkat garibesi
Evet, gidişinden bu yana ben ne çok öldüm
Ben sordum toprak altına ve ben cevap verdim
Hata etmişim, ölmemişim, dirilmişim ellerinden
Gözlerinin rengidir şule şule gece ruhuma düşen
Bir adım attım gittiğimiz geceye
Ayağım takıldı düştüm mesafelere
Ağlamışım bir şehir gibi yıkanmış gövdem
Şehir yanıyor, sesler geliyor ve bitiyor düzen
İnsan arıyordum ki sen çıkageldin
Ellerinden devşirdi ruhum ve gözlerim
Benim ölümün en güzel abidesi
Yıkık harabe ve bir o kadar kinayeli
Neyin hanesi bu molozlarla dolu kalbim
Beğenmezsin kalbimi ama neylersin
..................................... -senin eserin-
Kayıt Tarihi : 16.4.2019 21:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özgür Günsay](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/16/senin-eserin-83.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!