Senin Eserin Şiiri - Abbas Paksoy

Çalıyı tutup, tepeden sürüdün.
Bak işte, bu eser, senin eserin.
Başıma, karabulutu bürüdün.
Bak işte, bu eser, senin eserin.

Evlilik, beyaz ata binmek değil.
Bozukmuş, senin içindeki feyil.
Kötülüğe yöneliyor, hep meyil.
Bak işte, bu eser, senin eserin.

Sarmaş dolaş olup, yatmak istersin.
Yüzünü görmekten iyidir, tersin.
Karaçalı dikeninden, betersin.
Bak işte, bu eser, senin eserin.

Hislerimi, tek tek yolup bitirdin.
Hayalimi, uzaklara götürdün.
Sen de, acılar üstüne oturdun.
Bak işte, bu eser, senin eserin.

Paksoy’um, daha gonca açmış güldü.
Daima, sözün kısası makbuldü.
İçimdeki, yaşayan insan öldü.
Bak işte, bu eser, senin eserin.