Senin eserin. Şiiri - Lamia Canay

Oturdum deniz kenarındaki bir banka, karşı kıyıları izlerken içimdeki adamdan çok uzaklarda, kendimle hesaplaşıyorum!

Suçluyum...
Döndüğün de hiç birşeyin eskisi gibi olamayacağı korkusunu taşıyorken içimde yine kendi kendime yenilip yine anılarda ve sende bulduğum için kendimi...

Suçluyum...
Sen çoktan başkasının olmuşken, hep sana sakladığım için kendimi....
Başkasını düşündüğünü bile bile,bir başkasına dokunduğunu bile bile..

Herşeyin yalan olduğunu farkettiğim günler, tekrar tekrar, öle öle sevdiğim için seni... Suçluyum işte...

Buna rağmen seni sevdiğim için utanmıyorum,ama nasıl sevebildim diye şaşıyorum kendime...

Oysa ki o kadar hazırdım ki kaybolmaya..Sanırım farkında olmadan sende buldum kendimi...Özür dilerim...

Geri döndüğünü düşünmek bile komikti aslında... Dönülecek bir yol kalmamış... Çoktan yıkılmıştı herşey...

Sevmek... O başka bişey... Ben bile ne hissettiğimi bilmiyorum aslın da.. O kadar karışık ki herşey...

Sanırım sen,sevilmeyi değer verilmeyi kolay kaldırıp hazmedemedin... Kucağımı açtıkca beni daha çok ezdin duygularımı kolayca hiçe saydın...
Seviyordum ya delice...Ben değil sen olmuştum ya... İşte yetmiyormuş demek ki....

Aşk insanı mutlu eder, bazen de üzer ama aşk çok özeldir, aşkını hak eden birine sunabilirsen eğer...Ama anlayamıyorum neden acı çektirmek bu kadar kolay geliyor insanlara...

Umutlarım vardı ama çok önce vazgeçmiştim hepsinden... Çünkü beklediklerimi bulamayacağımı biliyorum...Sevmek yetmiyordu malesef.... Bir hayale aşık olduğumun bilincindeydim çok gerilerde kalan bir hayale...

Dediğim gibi..Ben bir hayale aşıkmışım o kadar... Hiç bir şekilde umut kırıntım yok, hepsini çok önce tükettim...

Aklının ya da yüreğinin bir köşesinde bir yerde hala benden bir parça varmıdır diye düşündüm belki de...
Artık gerçekleri çok iyi biliyorum..hiç aklına gelmediğimi,gelsem bile anı olarak kaldığımı...

Zaman geçtikçe ben daha çok alışıyorum yalnızlığıma...Tükenen sevgim mi,yoksa ben miyim...
Yaşadığım yalnızlık hissi,yalnızlığın getirdiği karmakarışık bir benlik...

Mutluluğum her an biraz daha akıp gidiyor avuçlarımdan... Durgunlaşıyorum.. Herşeyden ve herkesten soğuyorum...

Yazmanın bile acı verdiğini,içimi acıttığını hissediyorum... Öyle birikmiş şeyler varken içimde..Yazmaktan da uzaklaşıyorum..Ölen hislerim mi acaba? düşüncelerim mi? ..
Ya da ben miyim yoksa? . bilmiyorum...Sanırım hislerim...Evet hislerim...

İçim acısa da yazmalıyım...Yazmalıyım ki işe yarasın...Biliyorum ki...Dünyanın bir yerlerinde benimle birlikte ağlayanlar var...Adını duymadığım...
Kelimelere dökmeye çalıştıklarımı yaşayanların da olduğunu biliyorum..

Günler sonra...
Bu kez içimde acı hissetmeden...Eskisinden daha güçlü olarak gözlerim dolmadan yazabiliyorum....
Artık kendime ve ona verdiğim zaman doldu..

Pişman değilim yaşadıklarımdan,yaşaman gerekiyordu yaşadım..İyi ki yaşamışım..Belki uzun bir süre acı çektim..Belki çıkmazlarda kaybettim kendimi ama sonunda güçlenerek ayağa kaktım...O acılar beni olgunlaştırdı,acı çekerek olgunlaştı yüreğim...

Ve herşeye rağmen iyi ki demek en güzeli...Artık gülümseyebilmek...Evet gülümseyebiliyorum..Yaşamın değerini anlamak...Ve mutlu olmak...

Gerçi artık geçmişe dair bir duygu bile ifade etmek istemiyorum da yinede insan bazen böyle tamamlıyor kendini...

Ne yaşadığımı artık kendim bile bilmiyorum...Hislerimi,içimdekileri bilmiyorum artık.. Karışık...Ve karışık olmasının nedeni sanırım yorulmuş olmam..Ya da yüreğimin tükenişindendir...İçimdeki sıkıntıdan...Ya da bir hayali sevdiğimden, hayali yaşadığımdan...

İçin paramparça olsa da... Gözyaşların damla damla aksada gözlerinden.. hislerine söz geçiremesende...
Bir daha onu yazmayacağım satırlarıma desen de, yapamasan da.... Gülmek gerekiyor hayata... Herşeye inat...
Yoksa yıkılıp kalırsın bir köşede... Tam da istedikleri gibi... Buna değmez işte...

Gerek yok geçmişten bugüne bir umuda, gerek yok ondan kalma yalancı bir pembe rüzgara, gerek yok onun sevdasına, ben tükettiğim hayallerime aşığım...
Yeniden heyecanlanabilmek...Duygularımı yeniden kazanmak hislerime kavuşmak...Eski bana geri dönmek..Eski beni bulmak.....

Sanırım karmakarışık bir ruh haliyle kapatacağım bu dünyaya gözlerimi...

Yazdıklarımdan ne çıkarsa çıksın ortaya, benim eserim...
Sen de anlamalısın artık bu KADIN, senin eserin..