Kibrit ki;
Kömürde kül, yerde toprak, etimde kemik bırakır…
Ateş ki;
Gönlümde parça, sokakta yangın, yarada iz bırakır.
Sevda ki;
Senin kadife tenini, püsküllü saçlarını, üstüme bırakır
Fotoğraf ki;
Her gece yokluğuna bakmaktan, katil gözlerini yüzüme bırakır…
Yüzüm ki;
Gözlerinin kamçısına yatmaktan, Ve senin elinden ölümü tatmaktan
Tanrıya şükür bırakır…
Fatih Yılmaz HanyolcusuKayıt Tarihi : 3.2.2010 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!