Senin Dudakların Mor Şiiri - Hamit Kunt

Komşunun bacası tütüyor
senin dudaklarının moru
benim yüreğimi üşütüyor
anne
Neden senin dudakların
öğretmeniminki gibi
kırmızı değil?
Neden karda yürürken
benim ayaklarım ıslanıyor
üşüyor?
Omuzuma düşen yağmurlar
yüreğime değiyor sanki anne
Biliyorum
Bakışlarından anlıyorum
Yok oğlum diyorsun
Olsa almazmıyım diyorsun
Ama babam bizi neden terketti
anne?
Yoksa bizi sevmiyor mu?
Yok yok
Babalar hiç sevmez mi!
Gözlerime bak anne
Neden ağlıyorsun?
Doğru söyle
Babam bizi seviyor değil mi?
O da şimdi üşüyor mudur
bizim gibi?
Üşümesin
Üzülürüm
Üşümesin anne
Ben
senin geceleri
gizli gizli ağladığını
biliyorum
Yataktan kalktın dün gece
Uzun uzun
sandıktan çıkardığın
bir resme baktın
Ve yine ağladın
ağladın
Sen beni görmedin ama
ben de ağladım
anne
Hani babamın
elinden tuttuğun
o resim varya!
Babama siyahlar
sana beyazlar
çok da yakışmış
anne
Ama şimdi
babam yok
Niçin yok?
Neden gitti?
Arkadaşlarım soruyorlar
Cevap veremiyorum
Çok üzülüyorum
Senin
odanın karanlık köşelerinde
ağladığın gibi
ben de
tuvalette ağlıyorum anne

Çok üşüyorum
Bu battaniye ısıtmıyor
Beni koynuna al
Sen annesin
yüreğin sıcaktır senin
Sar beni sevginle
anne

Kapı çalındı galiba
Ben bakarım
Belki de
babam gelmiştir
Ben açıyorum anne
Bir amca gelmiş
Sırtında
yanınca kırmızı ateş olan
o siyah şeylerden var
Bize getirmiş
Arabanın içinde
zeytin de varmış
helva da varmış
ayakkabı varmış
çorap da varmış
her bi şey varmış
arabanın üstünde
“Deniz Feneri”yazıyor
anne
Yaşasın
artık karda yürürken
ayaklarım ıslanmayacak
Omuzlarıma düşen yağmurlar
vücudumu üşütemeyecek
Artık bizim de bacamızdan
duman tütecek
ama anne
her şey güzel de
senin dudakların hala neden mor
babam gelse
öpse
geçer mi
anne

09/03/2004
Üsküdar