Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gizemli duyguların çok güzel anlatılmış. Kutlarım. Selamlar...
Sevgili şair kardeşim, şiire yatkın olduğun çok belli. Ancak kendini zorlamaktan vazgeç. Doğal haline bıraktığın bu şiir gibi senin şiirlerin kendiliğinden çıkıyor. Türkçe zorlamayı sevmez. Tıpkı insanı gibi. O yüzden kelimeleri kendi halinden dizmeyi tercih et. bu şiirin oldukça hoş ve etkileyici. sevgilerimle
Canım kardeşim, bu aralar senin ve abinin şiirlerinde bir farklılık gözüme çarpıyor.Sizin bütün şiirleriniz güzel ama benim tarzım olan aşk şiirlerin de kaleminizi konuşturuyorsunuz. Yazdıran biri olduğu muhakkak. İyiki var kardeşim, ben severek okuyorum. Teşekkürler şiirine. Sen bana bir dörtlük yazmıştın çok yakıştı sayfama ben dörtlük yazmayı sizler gibi beceremem ama sana bir dörtlük borcum oldu bakalım yazabilecekmiyim .ALAŞARA IŞIK
Gönül bu ne durur ne dinler
Sevmeden yapamaz severde inler
Nafile ettiği bunca yeminler
Sevmeden olamaz severken inler
Sevgili Celaeddin, sayfana gelip şiirindeki yorumumu okuduğum da bir hata gördüm düzeltmek isterken yorumu sildim tekrar yazdım ama yorumun sırası değişti belki merak edersin diye yazdım.
bir tanem
gerçekten çok güzel saf duygular içeren bir şiir
yazdıranda mı yazan da mı marifet bilmem ama beni etkilrdi
teşekkürler
Tebrikler empati yöntemiyle oluşturulmuş güzel şiirini! Sevgilerimle.
Onun sadece sevgisine değil, bir bakışına bile muhtaç kalabilirsin.
Dikkat et. :)
Tebriklerimle...
Çiçek deyip geçme sevgin olmazsa
Darılırsa bu gün açmaz bir daha
Nasıl her canlı şefkate muhtaçsa
Sevgine muhtacım senin birtanem
Sevgi herşeyin ilacı...yaşamak sevmektir bence.
Güzel şiirini kutluyorum...hak ettiğimiz sevgilerden mahrum kalmamak dileklerimle.
Sevgiler genç dostum.
Toprağa ektiğin bir çiçek olsa
Susuz boynu bükük kalır unutma
Çiçekler nasıl ışığa muhtaçsa
Sevgine muhtacım senin birtanem
Son derece güzel içten duyğular tebrikler saygılarımla
Aldığım nefese şükrüm vardır, yüreğimde sevdam candır, sen yoksan dünya bana haramdır, bu sevdalı bakış sana yardır, sen bilmezsen beni ölürüm birtanem, yaşamak için sana muhtacım cantanem..
Yüreğine sağlık.
Yapraklarım güzel sevdiysen birde
Açtığım güllerim senin birtanem
Yüreğinize, kaleminize sağlık, her şey gönlünüzce olsun, saygı ve selamlar.
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta