Senin bilmediğini bilir benim kalemim
Tutsak ufuklardan sana maviler taşır
Arar esrarını görmez gözlerin
Kalemim ötelerden aydınlık taşır
Senin sararmış sayfaların ölüdür
Benim şairlerim ışıklar taşır
Tarihini soldurmaz yabani çiçeklerim
Benim dualarım dünyalar taşır
Güneşin yok karanlık giymiş gecen
Benim seccadem hep sabahı taşır
Semaya açtığım el yere inmez
Gözyaşı boyanmış duayı taşır
Işıltılı dünya geçer bilmezsin
Benim sadeliğim cenneti taşır
Bilmezsin ne saklar yalvarışlarım
Can dediğin dünya hep oyun taşır
Öyle soğuk dönüp gitme arkanı
Boğmadan karanlığın gel dinle beni
Yağmurun,fırtınan sonsuz boşluğun
Başın secde arar gönlün Hak taşır
Kayıt Tarihi : 1.7.2006 18:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
geceydi ve karanlık.hayattan bezmiş ağlayan kadın.tutup kollarından yüzünü hayata döndürdüm.yaşamak dedi hadi anlatsana onu bana! herkes bu kadar kötüyken neye yarar yaşamak? hayır dedim inatla iyi olan birileri mutlaka vardır.ayağımızı sürterek değil koşarak gidebilceğimiz,gözlerinde art niyet varmı yok mu düşünmeyeceğimiz birileri...elbette vardır! sustu kadın.fısıldadım usulca hiç kimse yoksa bile öteler ötesinde kulunun O'na bir adım dahi olsa yönelmesini bekleyen Allah vardır! herşeye kadir...herşeye kafi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!